برای درک بهتر پدیده «ترامپ»، فیلم «نیکسون» را ببینید

برای درک بهتر آنچه این روزها در اردوگاه جمهوری‌خواهان آمریکا می‌گذرد، پیشنهاد می‌کنم فیلمِ «نیکسون» را ببینید. فیلمِ نیکسون به داستان زندگی «ریچارد نیکسون»، سی و هفتمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا می‌پردازد. این فیلم سه ساعت و نیمه، محصول سال ۱۹۹۵ ایالات متحده می‌باشد. نقش ریچارد نیکسون را در این فیلم آنتونی هاپکینز بازی می‌کند. اولیور استون کارگردان این فیلم، سعی کرده به زندگی شخصی نیکسون وارد شود و زوایای تاریکی از زندگی شخصی او را به نمایش بگذارد.

این اصلاح‌طلبهایِ لعنتی...

۱-از همان ابتدا هم امید چندانی به «لیست امید» نمی‌رفت. امید نه از این جنس که وزیرِ رد شده دوره قبل، حالا شده وزیر. مجلس هم که مجلسِ اعتدال است، دولت هم که از ابتدا دولتِ اعتدال بود. حالا اگر کسی گفتمانش به این اعتدالیون نزدیک نباشد، دستش در پوست گردوست. باید ثابت کند که تندرو نیست! چه خوب که همان ابتدا جوادی آملی گربه را دم حجله کشت و گفت:‌«اعتدال از رذیلترین رذایل است»^[۱].
امید یعنی علی مطهریِ شجاع؛ که آنهم از دل این لیست امید نیامده که بخواهد وام دار این وکیل‌الدوله‌ها باشد. حالا آش آنقدر شور شده است که صدای برخی هم در آمده است که چرا لیست امید را با «پول و رانت» بسته‌ایم^[۲]. نتیجه‌اش شده است نماینده‌ای که تنها هنرش در مجلس نطقی است در دفاع از پدرِ مفت خورش^[۳]. این را بگذارید کنار مصاحبه‌ها و تاکیدهای پی در پی محمدرضا عارف در قرار گرفتن شایسته‌ترین‌ها در لیست امید؛ وگرنه چه کسی شایسته‌تر از من، اگر پدر من هم می‌بود فاضل! از این بابت سرزنشی بر عارف نیست. من عارف را یک اصلاح‌طلب واقعی می‌دانم. چرا که هرگز قابل اعتماد نیستند. جایی که نباید باشند، در صف اول می‌ایستند و جایی که باید باشند مزاجشان سازگار نمی‌افتد. بین دو اصلاح‌طلب واقعی آنکسی اصلاح‌طلب‌تر است که بیشتر چانه می‌زند و بهتر لابی می‌کند. اصلاح‌طلبان خوب بلدند فشار از پایین را خرج چانه‌زنی از بالا کنند. نه! از همان ابتدا هم امیدی به این لیست امید نمی‌رفت.