اگر از شما بپرسند بزرگترین کشف گالیله چه بود، شاید بی‌درنگ و فی‌البداهه بگویید تلسکوپ! اما کاملا در اشتباهید. تلسکوپ بزرگترین اختراع این دانشمند و منجم بزرگ ایتالیایی بود و نه کشف.
بزرگترین کشف گالیله اقمار چهارگانه مشتری بود. اقماری که پس از او به قمرهای گالیله (Galilean moons)معروف شدند. شاید از خود بپرسید چرا قمرهای مشتری بزرگترین کشف گالیله بودند؟ به واقع گالیله از فرای تلسکوپ اختراعی خود توانست چیزی را ببیند که به دور چیز دیگری غیر از زمین می‌گشت. این خط بطلانی بود بر جهان بطلمیوسی. جهان بطلمیوسی، جهانی زمین مرکز است؛ بدین صورت که زمین در مرکز عالم و ثابت است و هر آنچه در دنیا است از ماه و خورشید تا ستاره‌ها و سیاره‌ها، همگی در مداری بطلمیوسی بر گرد آن می‌گردند. این خرافه آنچنان باورپذیر شده بود که واتیکان هم توهم مرکز پنداری یافته بود و خود را مرکز زمین می‌پنداشت. همه چیز بر دور کلیسا می‌چرخید!
گالیله ابرهه مسیحیت بود و کعبه مسیحیت را ویران کرد. اقمار مشتری یعنی رسوایی کلیسا، یعنی پایان بطلمیوس. این گونه بود که گالیله مستحق اعدام شد. در نهایت گالیله برای نجات جان خویش توبه کرد. اما هنگام خروج از دادگاه زیر لب گفت: «و هنوز می‌گردد».
